“ Pushes slide guitar beyond blues into a new fusion of Americana… “

Ned Bollé studeerde in de jaren ’70 aan het Berklee College of Music in Boston en was actief in de plaatselijke muziek scene waar hij als (fanatiek) slide gitarist optrad met o.a. Tom Hambridge en Matt “Guitar” Murphy. Nadat hij tijdelijk zijn muzikale ambities opzijschoof om brandweerman/ambulancier te kunnen zijn, ging hij samen werken met veteranen als bassist Rick Plourde (Brian Maes Band), drummer Joey Pafumi (XYZ, Walter Trout, Paul Nelson Band) en toetsenist Chuck Whiting voor de opnames van zijn album, ‘The Box 1’.

Met het album ‘Box 1’ debuteerde Ned Bollé en zijn Cruel Engineers in het najaar van het voorbije jaar. Het werd een instrumentaal album met “innovatief werk op slide gitaar en, met origineel werk van Nollé en klassiekers, dat verschillende genres omvat als blues, rock, Latin en meth-grass”. Het werd opgenomen in The Bridge Sound and Stage in Cambridge, MA, met als co-producers Bollé en Alex Allison, die ook de afwerking deed. Op meerdere tracks is ook Lady Lupine’s Christina Lacoste op accordeon te horen.

Als we er eerst de originele Ned Bollé nummers uit pikken, dan is er eerst “Through the Notch”. Het begrip “notch” moet voor niet New England kenners toegelicht worden. New England is een regio in het uiterste noordoosten van de VS. Volgens de traditionele definitie omvat deze regio de staten Connecticut, Maine, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island en Vermont. Ze gebruiken er het woord voor een bergpas. Ook de vierde track “Hogg Wild” componeerde Bollé. Dit is wat hij omschrijft als een “meth-grass” nummer. Entertainmentjournalist voor het blad The Noise, A.J. Wachtel omschreef het genre als “it’s like bluegrass, only faster!”. Ook “On Your Marc” (opgedragen aan zijn inspirator en collega slide gitarist Marc Athlan), de bewerkte traditional “Amazing Grace”/“Gulf of Slides”, “Miles per Hour” (een ander meth-grass nummer dat hij schreef in 1979 en dat Skidder Munroe opnam in 1981) en “Bogged Dawn (a blues Odyssey)” zijn van de meester zelf. Dit laatste is een reis doorheen de evolutie van de blues en brengt je in vier “bewegingen” van de Delta naar L.A.: “Bye Ewe” (bayou), “Mount McKinley” (een knipoog naar McKinley Morganfield aka Muddy), “Beau Nose” (een tribute aan Bo Diddley) en “Low Well” (een knik naar Lowell George van Little Feat).

De openingstrack en titelsong “Mean Old Fireman” is een nummer dat Jeremy Spencer (Fleetwood Mac) schreef. Kenners beweren dat het nummer “gekopieerd” is van “Empire State Express”, een nummer uit 1965 van de “father of the Delta Blues”, Son House. Uit Robben Ford’s ‘Tiger Walk’ [1997] koos Bollé “Freedom” en de instrumentale klassieker uit 1959 “Sleep Walk” is van het duo Santo & Johnny Farina.

Nog niet eerder ontving ik een boeiend instrumentaal album met enkel slide gitaar. Niet alleen voor de liefhebbers is ‘The Box 1’ van Mean Old Fireman & the Cruel Engineers een buitenkans. Ongebonden door conventionele poespas maakt Ned Bollé van zijn slidewerk kunst. 

“ Never before I did receive a fascinating instrumental album with the slide guitar in the lead role. ‘The Box 1’ by Mean Old Fireman & the Cruel Engineers is not just an opportunity for enthusiasts. Unbound by conventional fuss, Ned Bollé turns his slidework into art… “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list:
01. Mean Old Fireman [Jeremy Spencer] - 02. Through the Notch - 03. Freedom [Robben Ford] - 04. Hogg Wild - 05. On Your Marc - 06. Amazing Grace [traditional] - 07. Gulf of Slides – 08. Sleep Walk [Santo and Johnny Farina] - 09. Miles per Hour - 10. Bogged Dawn: a blues Odyssey – bonus track - 11. Mean Old Fireman (acoustic version) / Words/music © 2019 by: Ned Bollé or as [noted: 1,3,7] - Produced by: Ned Bollé & Alex Allison

Album line-up:
Ned Bollé: slide guitar, guitar, banjo, vocs / Rick Plourde: bass / Joey Pafumi: drums, percussion / Keys: Chuck Whiting (exc. 1,2,4,6-8,10-11) & John Wadkins: keys / Christina Lacoste: accordion

Discography Mean Old Fireman & the Cruel Engineers:
Box 1 [2019] ||